Dr Szymon Niedziela przedstawia sytuację militarną na froncie wschodnim przed wybuchem powstania warszawskiego w 1944 roku (przed godziną W). 22 czerwca 1944 na Białorusi rozpoczęła się wielka ofensywa Armii Czerwonej, znana pod kryptonimem „Bagration”. W krótkim czasie cztery radzieckie fronty rozgromiły niemiecką Grupę Armii „Środek”. Radziecki 1. Front Białoruski otrzymał następnie zadanie sforsowania Bugu, dojścia do Wisły, utworzenia przyczółków na jej lewym brzegu (na północ i południe od Warszawy) oraz opanowania warszawskiej Pragi. Oznaki niemieckiej klęski były widoczne również w samej Warszawie. W związku z nadciąganiem Armii Czerwonej wśród Niemców w mieście szerzyła się panika, która osiągnęła punkt kulminacyjny w dniach 23–24 lipca i trwała do 27 lipca. Ulicami stolicy wycofywały się na zachód resztki niemieckich oddziałów rozbitych na Białorusi. Z miasta masowo uciekali cywilni Niemcy; ewakuowano zakłady przemysłowe, urzędy i więzienia; przestała się ukazywać prasa gadzinowa. Miasto przejściowo opuściły także cywilne władze okupacyjne (gubernator Fischer, starosta Leist) oraz niektóre jednostki policji.
sobota, 14 lipca 2018
Przed godziną W - Sytuacja militarna na froncie wschodnim - film
Dr Szymon Niedziela przedstawia sytuację militarną na froncie wschodnim przed wybuchem powstania warszawskiego w 1944 roku (przed godziną W). 22 czerwca 1944 na Białorusi rozpoczęła się wielka ofensywa Armii Czerwonej, znana pod kryptonimem „Bagration”. W krótkim czasie cztery radzieckie fronty rozgromiły niemiecką Grupę Armii „Środek”. Radziecki 1. Front Białoruski otrzymał następnie zadanie sforsowania Bugu, dojścia do Wisły, utworzenia przyczółków na jej lewym brzegu (na północ i południe od Warszawy) oraz opanowania warszawskiej Pragi. Oznaki niemieckiej klęski były widoczne również w samej Warszawie. W związku z nadciąganiem Armii Czerwonej wśród Niemców w mieście szerzyła się panika, która osiągnęła punkt kulminacyjny w dniach 23–24 lipca i trwała do 27 lipca. Ulicami stolicy wycofywały się na zachód resztki niemieckich oddziałów rozbitych na Białorusi. Z miasta masowo uciekali cywilni Niemcy; ewakuowano zakłady przemysłowe, urzędy i więzienia; przestała się ukazywać prasa gadzinowa. Miasto przejściowo opuściły także cywilne władze okupacyjne (gubernator Fischer, starosta Leist) oraz niektóre jednostki policji.
Pomnik Janusza Korczaka w Warszawie - Śródmieściu
Pomnik w Parku Świętokrzyskim (przy Pałacu Kultury od strony ulicy Świętokrzyskiej) jest to jeden z najnowszych warszawskich pomników. Odsłonięto go uroczyście 1 czerwca 2006. Przedstawia Janusza Korczaka, w otoczeniu dzieci, pod martwym kikutem drzewa, którego suche konary układają się w siedmioramienny żydowski świecznik – menorę. Pomnik usytuowany jest w miejscu, gdzie w czasie okupacji znajdował się sierociniec. Zaprojektowali go architekt Zbigniew Wilma i rzeźbiarz Jan Bohdan Chmielewski. Drzewo o wysokości siedmiu metrów wykuł z granitu rzeźbiarz Zbigniew Mikielewicz
Kaplica katyńska w katedrze polowej WP w Warszawie
Kaplica katyńska to jedna z kaplic w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie. Powstała w 2002 roku z inspiracji Biskupa Polowego WP gen. dyw. Sławoja Leszka Głódzia, by upamiętnić zbrodnię katyńską – męczeńską śmierć obywateli RP, w większości oficerów WP i policjantów, zamordowanych wiosną 1940 roku przez NKWD. Autorami projektu kaplicy byli architekci Konrad Kucza-Kuczyński i Andrzej Miklaszewski. Centralnym elementem kaplicy jest ściana z marmuru kararyjskiego, a w niej wizerunek Madonny, w aureoli wykonanej z guzików z płaszczy i mundurów wydobytych z grobów w Katyniu, Miednoje i Charkowie. Wizerunek Matki Bożej Katyńskiej to niewielki obrazek, o wymiarach 8 x 12 cm, wykonany na sosnowej desce z obozowej pryczy, z wyrytym na rewersie napisem: Kozielsk 28.02.1940 rok. Relikwia została wykonana przez por. Henryka Gorzechowskiego osadzonego w sowieckim obozie, niedługo potem zamordowanego przez NKWD w Lesie Katyńskim. Na bocznych ścianach kaplicy wyryte są nazwiska około 15 tysięcy nazwisk oficerów WP i polskich policjantów zamordowanych przez NKWD w Katyniu, Miednoje i w Charkowie oraz tablice z 3435 nazwiskami obywateli RP z tzw. Ukraińskiej Listy Katyńskiej, których grobów dotąd nie odnaleziono. W kaplicy w 2008 roku została złożona czaszka jednego z zamordowanych, Ludwika Szymańskiego, którą dr Helge Tramsen wywiózł z Katynia i zdeponował, jako dowód zbrodni, w Instytucie Medycyny Sądowej w Kopenhadze. 15 sierpnia 2010 roku w kruchcie kaplicy odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą ofiarom katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku; w jej skład wchodzi szklana urna zawierająca ziemię z miejsca katastrofy.
Subskrybuj:
Posty (Atom)